Choć nie jest to oczywiście roślina występująca w Beskidach i Bieszczadach w stanie naturalnym, to co raz częściej zdobi parapety naszych domów. Pomimo swojego egzotycznego pochodzenia aloes od dawien dawna znany jest polskiej medycynie ludowej.
Występowanie – Roślina wieloletnia z rodziny Liliowatych, o charakterze drzewiastego sukulenta – dzięki zdolności gromadzenia wody w silnie rozwiniętym miękiszu liściowym korzystnie znosi długotrwały brak wody.
Aloes pochodzi z krajów śródziemnomorskich, występuje także na wschodzie Afryki, Półwyspie Arabskim, w Chinach oraz na Madagaskarze. Jest tropikalną i subtropikalną rośliną, szeroko rozpowszechnioną w południowej części Ameryki Północnej oraz rejonie Morza Karaibskiego.
Uprawiany jest w wielu krajach o klimacie gorącym, natomiast w krajach strefy umiarkowanej jak Polska hoduje się ją jako roślinę pokojową i szklarniową. Aloes drzewiasty w stanie naturalnym osiąga wysokość do 5 m, ale hodowany w Polsce i krajach sąsiedzkich nie przekracza 1 m wysokości.
Kiedy zbierać? – Surowiec aloesu powinien pochodzić z roślin trzyletnich, gdy osiągają co najmniej 20 cm. Przed zbirem 6-8 dni zaleca się przerwać podlewanie rośliny, aby zwiększyć w nich ilość biostymulatorów.
Aby zwiększyć jeszcze bardziej lecznicze działanie rośliny po zerwaniu przechować ją w lodówce 10-15 dni . Najlepiej włożyć do woreczka próżniowego – gwarantuje, że do środka nie dosadnie się powietrze.
Po wyciągnięciu surowca z lodówki powinien jak najszybciej trafić do miejsca przetwarzania. Obróbka liści polega na obraniu ich ze skórki zewnętrznej, dzięki czemu otrzymuje się treściwy miąższ, który jest następnie krojony. Ręczna obróbka pozwala kontrolować zawartość aloiny, obecnej w część okrywającej liścia.
Swoje właściwości aloes zawdzięcza bogatemu składowi chemicznemu zawartemu w liściach. Skład uzależniony jest od kilku czynników, m.in.: rodzaju i warunków prowadzonej uprawy, pory zbioru (najodpowiedniejszym ze względu na plony liścia jest lipiec), klimatu, położenia liści na łodydze, gatunku aloesu, metody pozyskiwania liści.
Cenne substancje:
Tkanka miękiszowa aloesów zawiera m.in.: cukry – monosacharydy i polisacharydy, enzymy, tłuszcze, w tym kwasy tłuszczowe, kwasy organiczne (w tym: bursztynowy, cynamonowy, salicylowy, cytrynowy, winowy, jabłkowy), saponiny (ok. 3%), glikoproteiny, antrachinony i pochodne (w tym: aloina, barbaloina).
Aminokwasy – stwierdzono 18 aminokwasów spośród 22 występujących w żywności, w tym 7 egzogennych (oprócz tryptofanu) spośród 9, które są niezbędne w żywieniu człowieka.
Miąższ z aloesu zawiera także duże ilości witamin rozpuszczalnych w wodzie: C, B1, B2, B3, B6, B12, kwas foliowy, biotyna oraz rozpuszczalnych w tłuszczach: E, β-karoten). Warto dodać, że witamina B12 rzadko występuje w roślinach.
Działanie lecznicze
Wskazania
Wzmacniające odpornośćAntyoksydacyjneOczyszczające
Alkalizujące
Antybiotyczne
Antybakteryjne
Antyseptyczne
Antywirusowe
Antynowotworowe
Przeciwgrzybiczne
Przeciwrobacze
Przeciwbólowe
Przeciwreumatyczn
Regeneracyjne i odbudowujące tkanki i skórę
Spadek odporności
Ogólne osłabienie organizmu
Spadek energetyczny, w tym stan niepokoju
Stres
Zaburzona przemiana materii
Stany zapalne przewodu pokarmowego
Wrzody żołądka i dwunastnicy oraz jelita grubego
Zaparcia
Otyłość
Zaburzona równowaga kwasowo-zasadowa
Schorzenia narządu wzroku
Ryzyko wystąpienia zawału serca
Ryzyko wystąpienia choroby Alzheimera
Cukrzyca – leczenie i zapobieganie rozwojowi
Bóle stawów i mięśni
Rekonwalescencja dla po długich chorobach u osób starszych
Dolegliwości skórne: przebarwienia, wypryski, wysięki, blizny
Trudno gojące się rany, oparzenia, ropne zmiany
Trudno gojące się rany, oparzenia w jamie ustnej w tym afty
Choroby stawów, przemęczone mięśnie (okłady)
Schorzenia włosów.
Przeciwwskazania
Osłabiona odporność
To roślina o silnym działaniu i należy ją stosować z umiarem. Długotrwałe spożywanie może przyczynić się do wystąpienia atonii jelita grubego oraz biegunką z nadmierną utrata wody i elektrolitów, szczególnie potasu.
Alona jako środek przeczyszczający może powodować przekrwienie okrężnicy oraz narządów małej miednicy. Przetwory z alony mogą być niebezpieczne dla kobiet w ciąży i karmiących.
W 2002 roku Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków wydała zakaz stosowania aloesu jako składnika przeczyszczającego w lekach bez recepty.
W trakcie terapii farmakologicznej spożywanie soku z aloesu należy skonsultować z lekarzem.
Stosowany w prawidłowych dawkach, nie wywołuje szkodliwego działania ubocznego.
Twoja domowa Apteczka wedle tradycji i natury…
Sok aloesowy z cytryną i miodem
Składniki:
Aloes ok. 40 cm liścia
Sok z 2 dużych soczystych cytryn
Miód wielokwiatowy 2 łyżeczki
Zanim przystąpisz do przygotowywania soku z aloesu dokładnie przeczytać powyżej o niezwykłej delikatności tej rośliny.
Przygotowywanie:
Wyjęte z lodówki liście układamy wzdłuż na talerzu. Wyciskamy sok z dwóch cytryn, filtrujemy z pestek. Następnie bierzemy pojedynczo każdy liść aloesu i „filetujemy” tzn. odcinamy jego boki, obieramy go ze skórki. Miąższ najlepiej wyciągać plastikową albo drewnianą łyżeczką (bardzo szybko się utlenia). Uzyskaną galaretowatą konsystencję soku mieszamy z wcześniej wyciśniętym sokiem z cytryn, dodajemy miód. Szybko przechodzimy do zblenderowania wszystkich składników. Miksujemy z pełną uważnością najkrócej jak to możliwe. Uzyskany sok przelewamy do ciemniej buteleczki i od razy chowamy do lodówki.
Nie warto robić większej ilości soku, szybko traci swoje cenne właściwości.
Ilość uzyskanego soku wystarcza na 10 dni kuracji.
Sok można przed spożyciem rozcieńczyć z wodą albo wymieszać z sokiem pomarańczowym czy grejpfrutowym (najlepiej, aby te soki był samodzielnie przez nas wyciśnięte).
Co warto jeszcze wiedzieć?
Aloes to roślina o silnym działaniu i należy ją stosować z umiarem. Zalecane dawkowanie:
2 łyżeczki bardziej skoncentrowany
3 łyżeczki w postaci soków
1 łyżeczka dla dzieci
Po kuracji maksymalnie 6 tygodniowej robimy przerwę na minimum 2 tygodnie. Po tym czasie możemy powrócić do jego stosowania.